top of page
Zoeken

Lockdown als katalysator van zelfsturing & vernieuwende organisatievormen

sabijndullaart

De wereldwijde lockdown periode kent verschillende interpretaties, afhankelijk met wie je spreekt en vanuit welk perspectief je het benadert. Is het een onthoudingsperiode, zwarte bladzijde in onze geschiedenis, wereldwijde periode van bezinning of een sprong in digitalisatie en werkplekinnovatie? Als we met het laatste punt beginnen van werkplek innovatie en digitalisering, is overduidelijk dat de noodgedwongen thuiswerk situatie op veel plaatsen een behoorlijke versnelling heeft gegeven aan het implementeren van allerlei digitale systemen die voorhanden waren om het werken vanuit huis te organiseren.


Vanuit verschillende corona-enquêtes en onderzoeken kwam naar voren dat het eigenlijk best heel goed verliep bij de thuiswerkers. De productiviteit en werkfocus leek er weinig onder te lijden. Tegelijkertijd werd de binding met kantoor wel op de proef gesteld en kwam men wat “losser” in het zadel te zitten in de relatie met de werkgever. Met de eigen vertrouwende koffie werden werkzaamheden aangepast aan het eigen dagritme en in veel gevallen bleek dit na enige gewenningsproblemen, best effectief volgens onderzoekers.

Hoewel momenteel verschillende bedrijvigheden buitenshuis weer zijn opgestart en het straatbeeld alweer wat ‘normaler’ oogt, lijken bepaalde verandering toch echt onomkeerbaar. Eenmaal geroken aan een bepaalde vrijheid, autonomie en gedigitaliseerde basis bij de thuiswerkers, is een volledige terugkeer naar “hoe het was” waarschijnlijk geen optie meer.


Controle versus vertrouwen


Het lockdownbeleid dat wij ook hier in NL hebben ondervonden, werd ons burgers opgelegd vanuit een traditioneel hiërarchische benadering van dwang en controle vanuit de overheid. Een manier van opereren die wij in bijvoorbeeld China nog kunnen plaatsen, maar die wij als post-liberale maatschappij al voorbij waren gegroeid; althans dat leek zo. De legitimatie die voor dit straffe overheidsbeleid wordt aangewend is de levensbedreigende pandemie. Dit werd breed gedragen en “predict and control” werd opeens voor velen (tijdelijk) weer een acceptabel leidend principe.

Tegelijkertijd was er de shock van de plotselinge thuiswerksituatie en werd de invloed van menig manager overnight opeens beperkt van een kantoortuin tot slechts een 13” beeldscherm. Deze verandering was dermate resoluut dat menig leidinggevende in de overgave van vertrouwen moest gaan handelen om operationeel effectief te blijven. Managers beseften plotseling hoezeer zij de werknemers “nodig hadden” en professionals kregen aandacht en voelden dat zij ook thuiszittend schijnbaar toch echt wel “van belang” bleken te zijn. Bekende controlemechanismen van een traditionele werkomgeving op kantoor werkten niet hetzelfde in deze nieuwe setting.


Roep aan vernieuwing


Alhoewel we nu dus deels weer bewegen naar meer versoepeling en ‘normalisering’, is tegelijkertijd de roep aan vernieuwing luider geworden. Denk hierbij aan de tientallen organisaties, ondernemers en artiesten die onder druk van de onthouding in nieuwe oplossingen hebben moeten voorzien om zich staande te houden. Een deel van hen werd juist creatiever in het vinden van innovatieve oplossingen voor de plotselinge gaten die er vielen. De situatie van beperking en controle deed in deze gevallen de inventieve geest en leervermogen toenemen.

Er vond hoe dan ook het afgelopen jaar naast een hoop ellende, ook vooruitgang en ontwikkeling plaats op onder andere het gebied van organisatie en inrichting van werk, digitalisering, empowering, individualisering en zelfbesef.


Periode van bezinning


Als je de lockdown periode bekijkt vanuit het perspectief van bezinning zie je dat bij het wegvallen van veel dagelijkse gewoontes en het druk zijn met druk zijn, er stilte en ruimte kwam bij veel mensen. Volgens de meeste management literatuur is onze samenleving qua ontwikkelingsniveau bezig was te bewegen in de richting zelfverwezenlijking en persoonlijke groei, waarbij het werkende leven steeds meer de plek wordt om de eigen talenten verder te ontwikkelingen, persoonlijke groei te bewerkstelligen en vooruit te komen. De beperking van de huiskamer gaf voor een deel van deze groep mensen meer ruimte voor een bezinning, reflecteren op de eigen levensvisie en duidelijke purpose in ‘t leven onderzoeken. Bepaalde “oude omgevingen” blijken dan niet meer passend en het is dan zoeken naar nieuwe omgevingen of werkvormen die meer ruimte en flexbiliteit bieden. Zoals bijvoorbeeld community based working, waar gelijkgestemden elkaar vinden in lossere verbanden en opnieuw vormgeven aan het werkende leven. Vaak ondersteund door technologische community platformen, waar de diensten of producten worden “uitgeruild”.


Mocht jij het afgelopen jaar de corona crisis en lockdown zien als een zwarte bladzijde in onze geschiedenis, wil ik je graag uitnodigen om naast de bak ellende ook de positieve effecten van versnelling en vooruitgang waar te nemen en deze crisis te gebruiken om veranderingen die voorheen moeilijk doorgang vonden, te boosten! Together we can.


With love,

Team Human Alliance


Wil je meer weten over de nieuwste ontwikkelingen van zelforganisatiemodellen, de invloed van snelle technologische ontwikkelingen in de werkomgeving en de samenleving van de toekomst? Neem contact met ons op via info@humanalliance.nl, www.humanalliance.nl of volg het laatste Webinar bij VSN van Christian Kromme, keynote speaker en vooraanstaand onderzoeker van nieuwe organisatiemodellen @5 EUR via deze link: https://jo.my/christian-kromme-webinar .


37 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


Post: Blog2_Post
  • LinkedIn

©2019 by HUMAN ALLIANCE.

bottom of page